Aandoeningen van het spijsverteringsstelsel

Er bestaan vele supplementen die in combinatie met een dieet een uitstekende en natuurlijke oplossing kunnen zijn voor spijsverteringsziekten: gember voor misselijkheid en braken, mastiek voor maagzweren, SAMe en Silymarine voor leveraandoeningen, artisjokextract voor galstenen, vezels voor constipatie en probiotica voor diarree.

Misselijkheid en braken

Er zijn tal van oorzaken te noemen voor misselijkheid en braken: maagdarminfecties, spijsverteringsproblemen, medicijninname, wagenziekte, zwangerschap, psychologische problemen... Elk van deze problemen heeft zo zijn eigen gevolgen voor de opname van voedingsstoffen. Tijdelijke maar ernstige braakaanvallen kunnen leiden tot een tekort aan kalium. Dit verzwakt de spieren en kan hartritmestoornissen veroorzaken. Het kan de vitaliteit van de darmen aantasten of zelf voor bloedingen in het maagdarmkanaal zorgen. Ook kan het voor een tekort aan kalium zorgen. Chronische braakaanvallen kunnen leiden tot een tekort aan energie, ondervoeding en een tekort aan diverse voedingsstoffen. In dat geval is het advies om langzaam koude dranken te drinken, de maaltijden in kleine porties op te delen en steeds kleine hoeveelheden te eten. Goed kauwen is daarbij erg belangrijk. Het wordt aanbevolen om in deze situatie vooral zetmeelhoudende producten, zoute voedingsmiddelen en producten die weinig vetten bevatten te nuttigen. Voeding met een sterke smaak of geur, of erg zoete voedingsmiddelen kan men beter mijden. Wanneer men zich misselijk voelt, kan men het beste kleine hoeveelheden heldere en zoete dranken drinken om braken te voorkomen (koolzuurhoudende frisdranken en vruchtensappen). Ook rust is dan belangrijk, want activiteit verergert de misselijkheid.
Gember is een groot knolgewas dat oorspronkelijk afkomstig is uit Zuid-Azië. Op dit moment wordt het vrijwel in alle tropische en subtropische landen verbouwd (China, India, Nigeria, Australië, Jamaica en Haïti). De plant komt reeds voor in de eerste teksten in het Sanskriet, het Chinees, het Grieks uit de Oudheid, het Romeins en het Arabisch (Bone, 1997). Gember wordt al eeuwen gebruikt als geneesmiddel bij buikpijn, diarree en misselijkheid. Het is eveneens bestudeerd als antibraakmiddel (Phillips et al., 1993). Bij 120 vrouwen die als gevolg van een gynaecologische operatie last hadden van postoperatieve misselijkheid, bleek de inname van 1 g gember per dag te zorgen voor een afname van die misselijkheid. 40 personen ontvingen na een operatie gember (1 g/dag), een antibraakmiddel (10 mg metoclopramide/dag) of een placebo.
De mate waarin de misselijkheid en het braken zich voordeden was het minst frequent bij de patiënten die gember hadden ingenomen (21%) of het medicijn (27%). Bij de placebogroep kwamen misselijkheid en braken het meest voor (41%).
Gember blijkt een doeltreffend profylactisch antibraakmiddel te zijn. Het is veelbelovend, vooral op het terrein van de chirurgie. Gember behandelt eveneens het braken tijdens een zwangerschap (Vutyanich et al., 2001). Zo hadden 70 vrouwen die ongeveer 17 weken zwanger waren bijgehouden hoe vaak ze in de 24 uur voorafgaand aan de behandeling hadden gebraakt. Ze namen daarna respectievelijk oraal 1 gram gember per dag of een placebo in gedurende vier dagen. Vervolgens beoordeelden ze hoe het ging met hun misselijkheid. Men constateerde dat de misselijkheid bij de vrouwen die gember hadden ingenomen met 87,5% was afgenomen. In de placebogroep was de afname 28%. Gember kan ook worden gebruikt tegen misselijkheid door psoraleen, een medicijn waarmee psoriasis wordt behandeld (Meyer, 1995). De doeltreffendheid van gember tegen zeeziekte is eveneens aangetoond. Men testte 80 matrozen die geen ervaring hadden met zeilen en die klachten van zeeziekte vertoonden (braken en koud zweet): na de inname van 1 gram gember voelden de matrozen die gember hadden gekregen zich beter, in tegenstelling tot de matrozen uit de controlegroep (Grontved, 1988). In Duitsland, waar men de poeder van de wortel gebruikt voor spijsverteringsproblemen en de preventie van wagenziekte (2g/d), dicht men aan gember niet alleen krampstillende eigenschappen toe bij mens en dier. Men ziet het eveneens als antibraakmiddel, dat daarnaast de samentrekking van het hart en de darmen stimuleert en bovendien zorgt voor een verhoogde afgifte van speeksel en maagsappen. De European-American-Phytomedicine-Coalition (EAPC) heeft een petitie gestuurd naar de Amerikaanse FDA om ervoor te ijveren dat gember wordt erkend als zelfzorgmiddel voor misselijkheid en wagenziekte in de Verenigde Staten (Pinco et Israelsen, 1995). De petitie bevatte klinische onderzoeken naar gember. Een gestandaardiseerd gemberextract (Zintonae, Dalidar Pharma) is goedgekeurd als gezinsmedicijn voor de preventie van wagenziekte in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Finland (Terme, 1999).

Maagzweer

Een maagzweer komt voor in de maag of in de twaalfvingerige darm. Het veroorzaakt buikpijn en gaat soms gepaard met bloedingen. Vaak ligt de oorzaak in een infectie met de Helicobacter pylori, maar een maagzweer kan ook het gevolg zijn van voedingsgewoonten (voedselallergieën), stress, alcoholgebruik, roken, het gebruik van koffie (zelfs cafeïnevrije koffie), thee en aspirine. Zo leidde stress tijdens de Tweede Wereldoorlog er in London toe dat tijdens de luchtaanvallen op Londen het aantal gesprongen maagzweren met 50% was toegenomen. Winser, 1942). Bij het verbeteren van het voedingspatroon hoort het vermijden van alle voedingsmiddelen die een maagzweer kunnen veroorzaken (alcohol). Suikerconsumptie moet zo veel mogelijk voorkomen worden, omdat dit de hoeveelheid maagzuur doet toenemen (hetgeen weer aanleiding kan geven tot klachten bij een maagzweer) (Yudkin, 1980). Ook bestaat er een link tussen de consumptie van zout en de kans op het ontstaan van een maagzweer (Sonnenberg et al., 1986). Er is echter geen bewijs dat het verminderen van zout en suiker gunstig zou zijn. Koolsap (1 L gedurende 10 of 14 dagen) zou echter de genezing versnellen. Om de smaak te verbeteren kan men er wortelsap aan toevoegen (Noess, 1986).
Bij zweervorming in de twaalfvingerige darm zorgt vitamine A ervoor dat er zich meer slijmvlies ontwikkelt. Het slijmvlies bevindt zich in de maag en darmen. De dagelijkse inname van drie maal 15 mg retinol zorgde ervoor dat de maagzweren genazen (Patty et al., 1982, 1984). Deze doseringen zouden zeker moeten worden voorgeschreven aan zwangere vrouwen of vrouwen die zwanger willen worden. Een supplementinname van zink zorgde bij ratten voor een herstel van de beschadigde weefsels en een bescherming van de maag tegen zweervorming (Pfeiffer et al., 1980). Een inname van 88 mg zink, drie maal daags, zorgt voor een snellere genezing dan een placebo (Frommer, 1975). Opgesplitste doseringen van 25 tot 50 mg/d worden over het algemeen echter als voldoende beschouwd, aangevuld met 1 tot 3 mg koper per dag. Glutamine wordt gebruikt bij de behandeling van een maagzweer, omdat deze stof wordt gezien als belangrijkste voedingsbron voor de maag- en darmcellen. De doseringen die worden aangeraden variëren van 500 tot 1000 mg, twee tot drie maal daags. In vergelijking met een behandeling met medicijnen, zorgt vier maal daags 500 mg DMSO (dimethyl sulfoxide) ervoor dat de maagzweer minder snel terugkomt (Salim, 1993). Er zijn verschillende medicinale planten die hun efficiënte werking hebben bewezen. Zoethoutwortel verzacht de pijn van het ontstoken slijmvlies in het spijsverteringsstelsel. Daarnaast verhoogt het de aanmaak van mucine, waarmee het de cellen beschermt tegen het maagzuur. Zoethout bevat flavonoïden die de H. pylori remmen. Mastiek (Pistacia lentiscus) vermindert de beschadigingen van het maagslijmvlies aanzienlijk. In het geval van een maagzweer door de H. pyloris, of door de inname van aspirine, fenylbutazon of reserpine, beschermt de orale inname van 500 mg/kg mastiek bij 50% de cellen van ratten tegen alcohol (Al-Said et al., 1986). Ook is de antibacteriële werking van deze stof aangetoond ten aanzien van de H. pylori (Marone et al., 2001). Een concentratie van 125 mg/ml zorgt voor de vernietiging van 50% van de zestien stammen. Een concentratie van 500 mg/ml zorgt voor een vernietiging van 90% van 16 hybride stammen. Het zorgt ervoor dat de H. pyloricellen worden aangetast en gefragmenteerd. Het wordt voor de bacteriën die de maagzweer veroorzaken moeilijk om nog in het lichaam te overleven. Een dosis van 90 tot 100 mg cordyalis per dag leidde tot een verbetering van 76% bij patiënten met een maagzweer of een zweer in de twaalfvingerige darm (Chang, 1986).

Leveraandoeningen

Bij leveraandoeningen bestaat een grote kans op ondervoeding (vooral voor wat betreft de eiwitten). De oorzaak van deze ondervoeding is gelegen in de aanwezigheid van een ascites (een zogenaamde 'waterbuik'). Dit zorgt voor anorexia, een toename van het energieverbruik, een herhaaldelijk gevoel van misselijkheid waardoor er minder energie wordt ingenomen en verminderde voedselopname door de ziekte of door de inname van alcohol.
Voedingsadviezen variëren per ziektebeeld en per complicatie.

S-adenosyl-L-methionine (SAMe) wordt aangemaakt met behulp van L-methionine en adenosinetrifosfaat. SAMe speelt een sleutelrol bij de aanmaak van nucleïnezuren, eiwitten en polyamines. Het is eveneens een bron van cysteïne waardoor de aanmaak van glutathion toeneemt. Bij primaten zorgt de inname van een grote hoeveelheid alcohol voor een aanzienlijk tekort aan glutathion. Bij een cirrose neemt de activiteit van SAMe synthetase af. De inname van alcohol zorgt ervoor dat het SAMe-gehalte in de lever daalt (Lieber et al., 1990), zodanig dat een supplementinname met methionine alleen dit euvel niet kan herstellen. De enige oplossing om leverbeschadigingen tegen te gaan die ontstaan door alcoholgebruik, is een supplementinname van SAMe. Na de orale toediening van SAMe, stijgt de concentratie in het bloed (Bombardieri et al., 1983), waarna SAMe wordt opgenomen door de levercellen. 1984; Pezzoli et al., 1978; Engstrom, 1987). Doordat de hoeveelheid SAMe in het bloed stijgt, neemt ook de hoeveelheid SAMe in de lever toe. Bij een intrapepatische cholestase (Osman et al., 1993) verbetert het SAMe-gehalte de functietesten van de lever. De vergerering van de klachten (jeuk) neemt af. In gevallen waarin sprake was van ernstige zwangerschapscholestase en geelzucht door androgenen en oestrogenen, heeft het middel zijn effectieve werking aangetoond. SAMe voorkomt bij ratten de overgang naar parenterale voeding als gevolg van cholestase (Belli et al., 1993). Voor patiënten met cirrose zijn de potentiele klinische effecten een toename van de verbindingen tussen galzouten en taurine (Angelico et al., 1994), de voorkoming van een tekort in de lever aan glutathion (Vendemiale et al., 1989) en de correctie van het glutathion- en het cysteïnegehalte (Loguercio et al., 1994.). Daarnaast zorgt het voor een afname van de beschadigingen van rode bloedcellen door de cirrose (Muriel, 1993).

Silymarine wordt gewonnen uit de zaden van de mariadistel (Silybum marianum) en bevat drie flavonolignanen (silibinine, silychristine en silydianine). Wanneer men vier weken lang een dosering neemt van 420 mg/d, dan vermindert dit de transaminases en de bilirubine (Salmi et Sarna, 1982). Na zes maanden van behandelen, zorgt het voor een daling van de volgende pathologische parameters: ASAT, ALAT, g-GT en bilirubine (Feher et al., 1990). Silymarine stabiliseert het celmembraan en zorgt ervoor dat de aanmaak van eiwitten wordt versneld, doordat het de herstelprocessen van het beschadigde leverweefsel stimuleert.
Zijn werking als antioxidant zorgt ervoor dat de vetperoxidatie van de levercellen door lichaamsvreemde stoffen (zoals alcohol en medicijnen) wordt voorkomen. In vergelijking met een placebo is de overlevingskans na 4 jaar bij patiënten die Sylimarine innamen 58%, tegenover 39% bij de personen die een placebo innamen (Ferenci et al., 1989). Sylimarine vermindert eveneens de insulineresistentie van diabetici met een cirrose. Het is een van de best gedocumenteerde stoffen als het gaat om de behandeling van leverbeschadigingen (Hikino et Kiso, 1988 & Morazzani et Bombardelli, 1995).

Patiënten die lijden aan chronische leveraandoeningen, met name de patiënten die alcohol gebruiken, wordt aangeraden multivitaminesupplementen in te nemen. Magnesium dient te worden beschouwd als een ware leverbeschermer: het hecht zich namelijk selectief vast op het beschadigde leverweefsel. Het bevordert de aanmaak van glycogeen, voorkomt de infiltratie van lipiden na een gedeeltelijke leversectie, verbetert de doorbloeding in de lever, stimuleert de aanmaak van enzymen (fosfatase, lipase, Aminoacyl-tRNA-synthetase), stabiliseert de mitochondriën en vergroot de verwijdering van cholesterol door de lever. Een tekort aan magnesium daarentegen leidt tot beschadigingen van het leverweefsel. Daarnaast ziet men een tekort aan magnesium in combinatie met alcoholvergiftiging als een mogelijk mechanisme voor het ontstaan van bindweefselbeschadigingen bij een alcoholcirrose (Rayssiguier et Durlach, 1981; Rayssiguier et al., 1985). Dit zou mogelijk te wijten zijn aan de stijging van de peroxide-aanmaak als gevolg van de acetaldehyde (Lewis et Paton, 1982). Er is in elk geval gebleken dat de beschadiging van het klierweefsel van een alcoholgebruiker direct gerelateerd is aan een lage magnesiumconcentratie in het bloed.

Galstenen

Galstenen zijn de meest voorkomende aandoening van de galwegen. Galstenen worden gevormd in de galblaas. Ze kunnen na verloop van tijd aanleiding geven tot het ontstaan van galblaaskanker. Het is nog onbekend wat de exacte oorzaak van de klachten van de galstenen is, omdat er geen relatie is tussen de vorming en alle andere kenmerken van galstenen, zoals de grootte, de dichtheid en de samenstelling ervan. Galstenen kunnen uiteenlopende vormen hebben en hebben soms een doorsnee van meer dan 2 cm. Ze groeien ongeveer 1 tot 2 mm per jaar. Ze bestaan uit fosfaat, palmitaat, bilirubine, cholesterol of calciumzouten. Van de laatstgenoemde stof krijgen we steeds meer in ons lichaam naarmate we ouder worden. Het blad van de artisjok werd al in de tijd van de Romeinen gebruikt als galdrijvend middel en vochtafdrijvend middel. Artisjokblad stimuleert de eetlust en verlaagt het cholesterol- en triglyceridengehalte. Het zorgt ervoor dat de hoeveelheid gal en urine toeneemt en het beschermt het lichaam tegen de toxiciteit van ethanol en koolstoftetrachloride. Patiënten met dyspepsie (spijsverteringsproblemen) en/of ziekten van de galblaas of de lever die gedurende 4 tot 6 weken behandeld werden met een extract van artisjok (Kraft 1997) zagen een verbetering in het spijsverteringsklachten (buikpijn, flatulentie, misselijkheid, gebrek aan eetlust, constipatie en vetintolerantie). 20 mannen met een acute stofwisselingsstoornis werden behandeld met een gestandaardiseerd en verdund artisjokextract van 320 mg. De galuitscheiding bleek na een half uur te zijn toegenomen met 127%. Na een uur was de galafscheiding toegenomen met 151% en na anderhalf uur met 94% (Hepar SL fort, Seturner).

Het extract van artisjok is geschikt voor de behandeling van spijsverteringsstoornissen die ontstaan door een afgenomen galfascheiding, waardoor vetten minder goed kunnen worden opgenomen (Kirchhoff, 1994). Met de inname van artisjokextract kan het cholesterolgehalte afnemen met 40% en de triglyceridenwaarde met 20%. Doordat de galafscheiding toeneemt, wordt de darmbeweging en de vertering van vetten bevordert. Vandaar dat het extract een weldadig effect heeft bij verteringsproblemen waaraan geen maagzweer ten grondslag ligt, maar men last heeft van geïrriteerde darmen. Bij obstructie van de galwegen is het extract van artisjok gecontra-indiceerd.

Constipatie

Constipatie wordt veroorzaakt doordat de darmen te traag bewegen, zo traag dat er een pathologische situatie ontstaat. Het zorgt voor een onprettig gevoel of zelfs voor buikpijn. Als we de medische definitie van constipatie aanhouden (minder dan 3 keer per week ontlasting), dan heeft zo'n 4% van de bevolking hier last van. Constipatie gaat vaak samen met aambeien, diverticulose en appendicitis. Het komt bij zowel mannen als vrouwen voor en de kans op obstipatie neemt toe naar mate we ouder worden. In veel gevallen ligt de oorzaak in slechte voedingsgewoonten. Er zijn echter nog tal van andere factoren die een rol kunnen spelen bij obstipatie, zoals een slechte opname van water in de darmen of een langdurig contact van de voedselbrij met de darmflora. Ook bepaalde ziekten (hypothyroïdisme, multiple sclerose, beschadigingen van het ruggenmerg) kunnen ten grondslag liggen aan constipatie. Constipatie dient bij voorkeur behandeld te worden met een verandering van dieet.
Laxeermiddelen zijn niet erg effectief: ze lossen de oorzaak niet op en kunnen nog meer darmproblemen veroorzaken.
Het voedingspatroon kan worden verbeterd door meer vocht in te nemen. Het volume van de voedingsbrij neemt toe omdat de vezels het water opnemen. De inname van 1,5 tot 2 L water per dag zorgt er in combinatie met een juiste hoeveelheid vezels voor dat de constipatie afneemt (Anti et al., 1998). De beste manier om meer vocht in te nemen is door het drinken van mineraalwater. Ook de fysieke activiteit speelt een grote rol, aangezien fysieke inspanningen het maagdarmstelsel stimuleren. Een basisbehandeling, vooral bij kinderen, bestaat uit het geleidelijk opvoeren van de hoeveelheid vezels. Dit betekent dat het noodzakelijk is de hoeveelheid volkoren granen, fruit en groenten op te voeren. Vezels zijn niet-verteerbare delen in onze voeding. Ze bestaan uit koolhydraten. Een supplementinname met zemelen kan ook zinvol zijn, mits dit weldoordacht wordt toegepast (2 kleine lepeltjes = 3 g vezels). Er bestaat namelijk een kans op verstopping en een verslechterde opname van micro-elementen. Om die reden kan het beter zijn om hele graanproducten te eten in plaats van zemelen. Hele granen zijn effectiever en zorgen minder snel voor problemen. Extra vezelinname is om meerdere redenen van belang: vezels verbinden zich met galzuren en vetten, verminderen het hongergevoel tijdens het eten en verlagen de postprandiale piek in de bloedsuikerspiegel. Ze zorgen ervoor dat de passage sneller gaat en er dus minder toxische bijproducten gevormd kunnen worden. Hierdoor wordt er minder cholesterol opgenomen en blijft de darmflora in optimale staat. Soms is het effect van extra vezels tijdelijk, maar de combinatie van meer vezels en een hogere vochtinname blijft de beste natuurlijke behandeling van constipatie.

Diarree

Diarree is vaak te wijten aan een plotselinge verstoring van de natuurlijke balans in het maagdarmstelsel. Dit wordt niet zelden veroorzaakt door een infectie. Het kan ervoor zorgen dat de hoeveelheid lichaamsvocht en elektrolyten in het lichaam drastisch afneemt. Vooral bij kinderen onder de twee jaar is waakzaamheid geboden: bij hen is het van groot belang dat deze tekorten aan elektrolyten worden aangevuld met een preparaat. Diarree bij kinderen wordt vaak veroorzaakt door lactose-intolerantie. Deze kinderen zijn gebaat bij voedingsmiddelen die weinig of geen lactose bevatten.
Bij volwassenen kan diarree tal van oorzaken hebben. Tijdens een periode van diarree kan men gekookt voedsel beter even vermijden. Afhankelijk van de ernst kan men heldere bouillon, thee en mineraalwater zonder suiker drinken. Ook sportdrankjes kunnen vanwege hun elektrolytengehalte een goede aanvulling zijn. Vochtaanvulling, vrij van infectie-opwekkende stoffen en met voldoende kalium is erg belangrijk, met name tijdens een aanval van 'tourista' (reizigersdiarree). Ook vetarme voedingsmiddelen die rijk zijn aan proteïnes (kipfilet, magere vissoorten en eiwit) worden goed verdragen.

Rauwe groenten en fruit, melkproducten, en dan met name de vloeibare melkproducten of de niet-gefermenteerde melkproducten dienen vermeden te worden. Plantaardige koolstof wordt gewonnen door de verkoling van speciaal hiervoor geselecteerd hout. De houtskool bevat een groot aantal poriën, waardoor het een welbekend natuurlijk en krachtig absorberend vermogen heeft. De plantaardige kool blijft in de darm en wordt goed verdragen. Het is in staat verschillende stoffen op te nemen, vooral bacteriën, gifstoffen en gassen. Ook bij diarree kan kool bijzonder nuttig zijn.

De ziekteverwekkers die we in de westerse landen het meest tegenkomen, zijn het rotavirus (veroorzaakt vaak acuter diarree bij kinderen), de Clostridium difficile (bij diarree na een antibioticakuur), de Escherichia coli, Salmonella en Shigella. Probiotica zouden we kunnen omschrijven als levende micro-organismen die, mits men er voldoende van inneemt, een positief effect uitoefenen op de gezondheid. Ze kunnen in drie vormen worden ingenomen: in oplosbare vorm, als gefermenteerde melk of als yoghurt.

De oplosbare vorm kan worden ingenomen in supplementvorm via een capsule of via een zakje poeder in combinatie met een grote hoeveelheid water. De regelgeving schrijft voor dat de benaming 'yoghurt' exclusief voorbehouden is aan een product dat de twee bacteriën Streptococcus thermophilus en Lactobacillus bulgaricus bevat. Yoghurt kan een nuttig voedingsmiddel zijn bij diarree. Kinderen die last hebben van diarree zijn meestal binnen drie dagen genezen wanneer men hen yoghurt geeft. Geeft men hen antibiotica, dan duurt de diarree minimaal vier dagen (Niv et al., 1963).

Clostridium difficile is bij 20 tot 40% van de gevallen de oorzaak van een diarreeperiode na het gebruik van antibiotica. De toediening van verschillende melkzuurbacteriën aan kinderen die een behandeling met ampicilline hadden ondergaan (antibiotica) zorgde ervoor dat met de Lactobacillus acidophilus en de Lactococcus lactis een gedeeltelijk herstel van de darmflora plaatsvond. Met behulp van de Lactobacillus acidophilus en de Bifidobacterium bifidum werd de darmflora genormaliseerd (Zoppi et al.,1982). De consumptie van yoghurt die verrijkt was met de Bifidobacterium longum verminderde bij tien vrijwilligers die behandeld waren met antibiotica (erythromycine) de onaangename verstoringen in de darmen. 1987). Het slikken van de probiotica Bifidobacterium breve zorgt er bij kinderen die last hebben van diarree door antibiotica voor dat de diarree afneemt (Hotta et al, 1987). De inname gedurende 7 tot 10 dagen van de Lactobacillus GG (in een dosering van 10 miljard bacteriën per dag) zorgde voor genezing bij vier op de vijf behandelde volwassen die leden aan een steeds terugkerende colitis door de Clostridium difficile (Gorbach, 1987). Van zestien gezonde volwassenen die gedurende zeven dagen erythromycine kregen, namen er acht 125ml yoghurt verrijkt met de Lactobacillus GG. De andere acht kregen een placebo. De diarree duurde twee dagen bij de personen die de Lactobacillus GG hadden genomen. Bij de placebogroep duurde de diarree acht dagen (Siitonen et al, 1990).

Van de diarree die veroorzaakt wordt door een infectie, is het rotavirus vaak de oorzaak. Maar ook Shigella, Salmonella en Escherichia coli en kleine amoeben kunnen tot een infectie leiden. Er zijn veel onderzoeken waarin is aangetoond dat de inname van probiotica, met name de inname van de Lactobacillus GG er mogelijk aan bijdraagt dat de ernst van acute diarree afneemt, vooral wanneer er sprake is van een virus. Dit bleek onder andere bij kinderen: 123 kinderen kregen ofwel Lactobacillus GG (5 miljard bacteriën), ofwel een placebo. Bij de kinderen die de Lactobacillus GG hadden genomen duurde de diarree gemiddeld 2,7 dagen, tegen 3,7 dagen bij de groep die een placebo had gekregen (Shornikova et al., 1997). Er is ook onderzoek uitgevoerd naar kinderen met diarree door het rotavirus. Zo kregen 61 kinderen met het rotavirus 6 miljard Lactobacillus GG of een placebo. Bij de placebogroep duurde de diarree gemiddeld 6,1 dagen en bij de groep die de Lactobacillus GG nam 2,9 dagen. Het aantal cellen dat antilichamen van het type IgA produceerde voor het rotavirus was hoger bij de groep die levende Lactobacillus GG had ingenomen dan bij groep die dode Lactobacillus GG had ingenomen. Levende Lactobaccilus GG zou de immuuncellen in de darmen effectiever stimuleren dan de dode variant. Het gaat dan met name om de stimulering van de M-cellen van de platen van Peyer (Majamaa et al., 1995). De inname van levende of dode Lactobacillus GG verkort de duur van acute diarree die ontstaat door het rotavirus.