Obesitas: onderzoekers verklaren waarom het moeilijk is om weer te beginnen met bewegen.

Mensen met obesitas worden vaak gestigmatiseerd omdat ze te weinig aan lichaamsbeweging doen. De wetenschap kon onze kijk op deze kwestie weleens totaal veranderen. Dit gebrek aan fysieke inspanning zou namelijk te wijten kunnen zijn aan een storing in de receptoren van de hersenen. Met andere woorden: de inactiviteit van deze mensen zou weleens het gevolg, en niet de oorzaak kunnen zijn van obesitas. Dit kunnen we afleiden uit onderzoek dat onlangs verscheen in het prestigieuze blad Cell Metabolism¹. We hoeven u niet te vertellen dat deze verbazingwekkende conclusie de wetenschapswereld flink in beroering heeft gebracht.

Minder dopamine bij mensen met obesitas

Een groep van Amerikaanse en Argentijnse onderzoekers stelt dat er mogelijk een neurologische verklaring is voor het feit dat mensen met obesitas zich niet kunnen motiveren voor fysieke activiteit. De onderzoekers zijn met name geïnteresseerd in de activiteit van dopamine, een neurotransmitter die wordt afgescheiden in het centrale zenuwstelsel. Hoewel dopamine vooral bekend staat om zijn stimulerende invloed op de motivatie, het verlangen en de bevrediging, is de stof ook betrokken bij de beloningssystemen in de hersenen. Er zijn studies uitgevoerd naar de ziekte van Parkinson waarin is aangetoond dat een afname van de activiteit van dopamine gerelateerd was aan de afname van de bewegingsactiviteit. Bij mensen met obesitas deed men een vergelijkbare ontdekking. Wetenschappers probeerden vervolgens te begrijpen wat de impact van obesitas was op de activiteit van dopamine.

Wat bleek? Bij obesitas is er sprake van een verstoring van de dopaminereceptoren

Om de daling van de dopamineactivteit bij mensen met obesitas te verklaren, voerden de wetenschappers verschillende analyses uit bij magere muizen en bij muizen met obesitas. De resultaten toonden een afname aan van een receptor van dopamine, namelijk de D2R. Deze bevindt zich in het striatum, een specifieke structuur in de hersenen. Om de rol van deze receptor van D2R in kaart te brengen, werden deze receptoren vervolgens bij de magere muizen verwijderd. Dit had tot gevolg dat de fysieke activiteit van de magere muizen afnam. Toen het signaal naar de DR2-receptor bij de muizen met obesitas werd hersteld, had dit juist tot gevolg dat de fysieke activiteit van de muizen toenam.

Een nieuwe kijk op obesitas?

Dit onderzoek lijkt aan te tonen dat het gebrek aan fysieke activiteit geen oorzaak van obesitas is, maar eerder een gevolg. Wanneer deze bevindingen ook bij de mens bevestigd worden, dan zou ons dat helpen de gevolgen van obesitas beter te begrijpen. Ook zouden we deze aandoening wellicht anders behandelen. Ondanks dit onderzoek blijft het een feit dat beweging belangrijk is voor de gezondheid van voor gewichtsverlies. De resultaten tonen wederom aan hoe belangrijk het is overgewicht te voorkomen en complicaties op de langere termijn tegen te gaan. Gelukkig bestaan er verschillende hulpmiddelen die u kunnen ondersteunen bij het afvallen. We noemen bijvoorbeeld de vernieuwde samenstellingen van Weight Loss Formula en Advanced Fat Burner uit de catalogus van Supersmart, twee voedingssupplementen die gebaseerd zijn op de allerlaatste wetenschappelijke inzichten.

---

> Bron:

1. Danielle M. Friend, Kavya Devarakonda, Timothy J. O'Neal, Miguel Skirzewski, Ioannis Papazoglou, Alanna R. Kaplan, Jeih-San Liow, Juen Guo, Sushil G. Rane, Marcelo Rubinstein, Veronica A. Alvarez, Kevin D. Hall, Alexxai V. Kravitz, Basal Ganglia Dysfunction Contributes to Physical Inactivity in Obesity, Cell Metabolism, 2016.