Dit gebeurt er met uw vetcellen als u aankomt

Heeft u overgewicht of een buikje? Dan verkeren uw vetcellen waarschijnlijk in een chronische staat van ontsteking. Dit is een sluimerend pathologisch proces, een tikkende tijdbom. Lees de nieuwste ontdekkingen op dit gebied zoals die gepubliceerd werden in het blad Metabolism¹ en kom direct in actie.

Wat gebeurt er als u aankomt?

In feite is het voor ons lichaam heel natuurlijk om aan te komen. Het is een slimme truc om energie op te slaan die we niet direct nodig hebben. Op die manier wordt er nooit iets verspild en kan het lichaam overleven in periodes van schaarste. Wat voor onze voorouders een ware zegening was, is voor de moderne mens een vloek geworden. We zijn fysiek minder actief en hebben meer dan voldoende voeding die ook nog eens barst van de calorieën. Dat heeft tot het wijdverbreide fenomeen van overgewicht geleid.

Mensen eten te veel en verbruiken te weinig calorieën. Het lichaam slaat het overschot aan energie op in speciale cellen, de adipocyten. Onze ronde lichaamsvormen zijn te danken aan deze cellen, want zij vormen de basis van ons vetweefsel. De energiereserves worden opgeslagen als lipiden. Deze stoffen dringen door in de adipocyten, die als een soort ballonnen steeds verder opzwellen naarmate er meer lipiden in de cel komen.

Indien deze onbalans in de calorie-inname door blijft gaan, zal het weefsel steeds verder uitzetten. Het lichaam zal steeds meer vetcellen aanspreken. Het zal ervoor zorgen dat de doorbloeding voor de cellen zodanig wordt ontwikkeld dat de cellen voldoende voeding blijven ontvangen. Maar als de adipocyten te groot worden, krijgen ze te weinig zuurstof en stikken ze als het ware: de bloedvaten komen niet meer tot bij de vetcellen en de afstand voor het verspreiden van zuurstof door de bloedvaten wordt te groot^2-3.

Dit gebrek aan zuurstof, ook wel hypoxie genoemd, leidt tot chaos in ons vetweefsel.

• Het vetweefsel raakt in een staat van chronische ontsteking.
  Deze ontsteking breidt zich verder uit naar de bloedbaan. Overigens is die ontsteking te meten in het bloed middels een specifieke test. De ontsteking gaat gepaard met een massieve infiltratie van macrofagen, oftewel de primitieve immuuncellen die aangetrokken worden door bepaalde cytokines (met name MCP-1). Die cytokines worden afgescheiden door de verstikte adipocyten.
• Het brengt de vorming van een collageenlaag op gang waardoor adipocyten gevangen komen te zitten.
  De ontsteking van vetweefsel gaat gepaard met de aanmaak van collageenweefsel (type VI), waardoor het weefsel stug en vezelachtig wordt^4-5. In het extracellulaire milieu worden vezelachtige stroken gevormd die de weefselstructuren verstoren. Door deze banden kunnen de adipocyten niet verder uitzetten. Ze kunnen geen lipiden meer opnemen. De lipiden worden vervolgens naar de vitale organen gestuurd, zoals de lever, de spieren en het hart. Hierdoor ontstaan op er op allerlei ongewenste plekken vetreserves. Dit proces, het doorsturen van de vetten naar vitale organen, is bij uitstek het proces dat aan de basis staat van tal van problemen, zoals hart- en vaatziekten, insulineresistentie, diabetes type II en steatosis hepatitis⁶.
• Het maakt afvallen complexer. Dit is een feit dat in verschillende studies is aangetoond: hoe meer fibrose ons vetweefsel bevat, hoe moeilijker het is om af te vallen. Voor het behandelen van obesitas zou het dan ook zinvol kunnen zijn om te kijken naar mogelijkheden om deze fibrose aan te pakken^7-8!

Het is een vicieuze cirkel: minder doorbloeding van het door fibrose aangetaste vetweefsel leidt tot de necrose van vetcellen, waardoor macrofagen worden aangetrokken en het ontstekingsniveau verder stijgt⁹. Ten slotte gaan vetcellen over naar het verontrustende stadium van afsterving.


Hoe weet u of uw vetweefsel normaal is?

Onderzoekers beweren dat deze 'fibrose' niet alleen voorkomt bij mensen met obesitas. Ook relatief slanke mensen die weinig onderhuids hebben, maar wel beschikken over het typische 'welvaartsbuikje', kunnen er last van hebben. Dit buikvet zit in de diepliggende weefsels van de buik en nestelt zich rondom de inwendige organen. En juist dit vet levert gevaar op voor de gezondheid.

Grote vetreserves vinden we op verschillende plekken in ons lichaam: in onderhuids weefsel en visceraal weefsel, op de heupen en rondom de weefsels van de organen, zoals rondom het hart en de nieren. Elk van reserves beschikt over een geheel eigen endocrien stelsel. Dat wil zeggen dat ze verschillende boodschappen versturen en dat de gevolgen niet altijd hetzelfde zijn als deze reserves groter worden of het weefsel ziek wordt. Zo lijkt onderhuids vetweefsel, in tegenstelling tot visceraal weefsel, niet gerelateerd te zijn aan de ziektebeelden die voorkomen bij obesitas. Want juist visceraal vet is bij uitstek gevoelig voor het fenomeen van fibrose¹⁰.
Hoe weet u of uw buikvet nog gezond is? Om hier zeker van te zijn, zou men het ontstekingsniveau moten meten en moeten controleren of er sprake is van de vorming van fibrose. Simpeler gezegd: u kunt zelf wel zien of u te veel buikvet heeft en dat kan een indicator zijn. Toch is buikvet alleen geen systematische aanwijzing: slanke mensen kunnen ongezond vetweefsel hebben, en mensen met obesitas kunnen relatief gezond vetweefsel hebben¹¹. Wat zijn dan wel belangrijke signalen? Wanneer u niet lekker in uw vel zit, vermoeid bent, steeds verschillende ontstekingsgerelateerde problemen heeft, en moeite heeft met afvallen, dan zijn dat duidelijke kenmerken.

En wat als u niets doet?

Vetweefsel is niet alleen een reservevoorraad voor ons lichaam: het is een complexe massa die tal van chemische boodschappen verstuurt (met name in de vorm van leptine en adiponectine). Dit heeft directe repercussies voor de rest van ons lichaam. Vetweefsel speelt een rol bij de reactie van het immuunsysteem, de bloeddruk, de hemostase, de regulering van de botmassa, de voedingsinname, de goede werking van de schildklier en zelfs bij de voorplanting. Anders gezegd: is uw vetweefsel aangetast door fibrose, dan lijdt uw hele lichaam hieronder.

Het is dan ook van groot belang om iets te doen voordat zich het spectrum van diabetes type II of atherosclerose openbaart. Hoe langer u wacht, hoe groter de kans dat de fibrose zich nestelt in de vetweefsels en hoe meer kans er is dat het weefsel afsterft. We geven u 5 handvatten om te werken aan het verkleinen van de vetvoorraden en het verminderen van het ontstekingsniveau:

• Fysieke inspanning is onmisbaar voor het laten verdwijnen van het teveel aan buikvet. Door lichamelijke inspanning groeit de spiermassa, die in veel gevallen ernstig geslonken is.
• Verschillende studies hebben aangetoond dat de afscheiding van cortisol (een hormoon dat volop wordt geproduceerd bij chronische stress) gerelateerd is aan de toename van buikvet12. Het is dus van essentieel belang om voldoende ontspanningsmomenten in te bouwen en tot rust te komen.
• Sommige voedingsfactoren zetten het lichaam aan tot het rekruteren van vetcellen, zoals een onbalans in de hoeveelheid omega-6 en omega-3-vetzuren in de voeding. U doet er dan ook goed aan de hoeveelheid omega-6-vetzuren, die vooral in bewerkte producten zitten, te verminderen en uw inname van omega-3-vetzuren te verhogen. Een kwalitatief hoogwaardige vorm van omega-3-vetzuren vindt u in Super DHA).
• Afvallen lukt uiteraard het beste met een caloriearm voedingspatroon. Bedenk strategieën die u daarbij kunnen helpen, zowel op psychologisch gebied als op het gebied van de voeding. Zo kunt u een beroep doen op de natuurlijke hongerstillende werking van Appetite Control Formula ofCSAT.
• Wellicht bent u ook geholpen met producten die speciaal zijn ontwikkeld voor de remming van de vorming van vetcellen, zoals Adipromin®, of heeft u baat bij een product dat het buikvet aanpakt, zoals Advanced Fat Burner. Ook probiotica zijn zinvol voor mensen die willen afvallen en die last hebben van chronische ontstekingsprocessen. Onderzoek heeft aangetoond dat de darmflora een belangrijke regulerende invloed heeft op buikvet en op ontstekingen: bacteriestammen zoals de Lactobacillus gasseri en de Lactobacillus reuteri helpen ontstekingen tegen te gaan en overgewicht te bestrijden.

En bedenk wel: een aanhoudende situatie van overgewicht zorgt voor een constant niveau van ontstekingen. Dat is een bron van problemen, een tikkende tijdbom in uw lichaam.

Source Image : Sun K et al. Adipose tissue remodeling and obesity. J Clin Invest. 2011 Jun;121(6):2094-101. doi: 10.1172/JCI45887. Epub 2011 Jun 1.
Références
1. Emilie Pastel, Emily Price, Kajsa Sjöholm, Laura J. McCulloch, Nikolaj Rittig, Neil Liversedge, Bridget Knight, Niels Møller, Per-Arne Svensson, Katarina Kos. Lysyl oxidase and adipose tissue dysfunction. Metabolism, 2018; 78: 118 DOI: 10.1016/j.metabol.2017.10.002
2. Pasarica et al. Reduced adipose tissue oxygenation in human obesity: evidence for rarefaction, macrophage chemotaxis, and inflammation without an angiogenic response. Diabetes. 2009 Mar;58(3):718-25. doi: 10.2337/db08-1098. Epub 2008 Dec 15.
3. Ye J, Gao Z, Yin J, He Q 2007. Hypoxia is a potential risk factor for chronic inflammation and adiponectin reduction in adipose tissue of ob/ob and dietary obese mice. Am J Physiol 293: E1118–E1128 doi: 10.1152/ajpendo.00435.2007
4. Khan T, Muise ES, Iyengar P, Wang Z V, Chandalia M, Abate N, et al. Metabolic dysregulation and adipose tissue fibrosis: role of collagen VI. Mol Cell Biol 2009;29:1575–91. doi:10.1128/MCB.01300-08.
5. Sun K, Kusminski CCM, Scherer PEP. Adipose tissue remodeling and obesity. J Clin Invest 2011;121:2094–101. doi:10.1172/JCI45887.2094.
6. Muir LA, Neeley CK, Meyer KA, Baker NA, Brosius AM, Washabaugh AR, et al. Adipose tissue fibrosis, hypertrophy, and hyperplasia: Correlations with diabetes in human obesity. Obesity 2016;24:597–605. doi:10.1002/oby.21377.
7. Alkhouli N, Mansfield J, Green E, Bell J, Knight B, Liversedge N, et al. The mechanical properties of human adipose tissues and their relationships to the structure and composition of the extracellular matrix. AJP Endocrinol Metab 2013;305:E1427– 35. doi:10.1152/ajpendo.00111.2013.
8. Fried SK, Moustaid-Moussa N. Culture of adipose tissue and isolated adipocytes. Methods Mol Biol 2001;155:197–212. doi:10.1385/1-59259-231-7:197.
9. Takaoka M, Nagata D, Kihara S, Shimomura I, Kimura Y, Tabata Y, Saito Y, Nagai R, Sata M. Periadventitial adipose tissue plays a critical role in vascular remodeling. Circ Res. 2009 Oct 23;105(9):906-11. doi: 10.1161/CIRCRESAHA.109.199653. Epub 2009 Sep 17.
10. Samaras K., Botelho N.K., Chisholm D.J., Lord R.V. Subcutaneous and visceral adipose tissue gene expression of serum adipokines that predict type 2 diabetes. Obesity. 2010;18:884–889
11. Carnethon MR1, De Chavez PJ, Biggs ML, Lewis CE, Pankow JS, Bertoni AG, Golden SH, Liu K, Mukamal KJ, Campbell-Jenkins B, Dyer AR. Association of weight status with mortality in adults with incident diabetes. JAMA. 2012 Aug 8;308(6):581-90. doi: 10.1001/jama.2012.9282.
12. Brunner EJ, Chandola T, Marmot MG. Prospective effect of job strain on general and central obesity in the Whitehall II Study. Am J Epidemiol. 2007;165:828-837.