Zit uw lichaam vol met giftige metalen?

Lood is een metaal dat niet in uw lichaam thuishoort. Voor de meeste andere metalen, zoals ijzer, koper, zink en mangaan, geldt dat ze in microdoseringen een belangrijke rol spelen bij bepaalde chemische processen die zich afspelen in uw cellen. Lood echter is, ongeacht de concentratie, giftig voor uw cellen.

In het lichaam van een prehistorisch mens vinden we geen lood. En dat is maar goed ook. Ook in hele kleine doseringen speelt lood een rol bij zwakzinnigheid. Het besmet het embryo of de foetus en tast het leervermogen aan bij het kind, (1) en wel op een zodanige wijze dat er schrijvers zijn die beweren dat het massale gebruik van lood heeft geleid tot de ondergang van het Romeinse rijk. (2)

De Romeinen gebruikten vaatwerk van lood, hadden loden leidingen en betaalden met geldstukken van lood. De aristocratische vrouwen maakten zich op met loodwit en leden dan ook vaak aan chronische loodvergiftiging. Chronische loodvergiftiging, ook wel saturnisme genoemd, begint met spijsverteringsproblemen of bloedarmoede, onvruchtbaarheid. Vervolgens worden het zenuwstelsel en de hersenen aangetast, gevolgd door verlamming en de dood.

Tot aan de industriële revolutie blijft saturnisme een zeldzame ziekte. Met de komst van de loodverf en de loodhoudende brandstof wordt saturnisme vanaf de XIXe en XXe eeuw echter een veel voorkomende ziekte. Het was dan ook een van de zes eerste ziektes die in oktober 1919 tot beroepsziekte werden verklaard.

Een beangstigende epidemie

Na de Tweede Wereldoorlog namen de problemen met loodvergiftiging epidemische vormen aan. Honderdduizenden mensen werkten in fabrieken waar batterijen werden gemaakt of waar verf op loodbasis werd geproduceerd. Pas in de jaren 80 zag men in de westerse landen af van lood in de benzine. In de (voormalige) communistische landen werd het echter nog tot aan het eind van de jaren 90 gebruikt.

Een menselijk lichaam bevat vandaag de dag gemiddeld duizend maal meer lood dan in het tijdperk voor de industriële revolutie.

Moleculair lood is namelijk noch chemisch, noch biologisch afbreekbaar. Bij mensen die er niets aan doen, hoopt het zich op. Het zal dan ook nog lange tijd in vele landen een probleem voor de volksgezondheid blijven. Want hoewel de uitstoot in het westen flink teruggebracht is, is de wereldwijde productie van lood begin XXIe eeuw blijven groeien. Vooral in China en in andere landen waar nog steeds loodhoudende brandstof wordt gebruikt, wordt het milieu en de bevolking nog steeds op grote schaal blootgesteld aan dit metaal.

De effecten van lood op de mens

Elk kind dat hier vandaag de dag op aarde rondloopt, is in meerdere of mindere mate vergiftigd geraakt door lood.

De gemiddelde hoeveelheid lood in het bloed van welvarende landen ligt meestal boven de 10 microgram per deciliter. Niet zelden treft men personen aan met een loodgehalte van meer dan 200 mcg / dL. De meeste klachten beginnen al bij een gehalte van 100 mcg/dL. Bij veel lagere dosering zijn de effecten op het gedrag en het IQ-verlies bij kinderen reeds meetbaar.

We kunnen niet voorkomen dat lood in ons lichaam terecht komt. Wat we wel kunnen doen, is maatregelen nemen om het te elimineren en voorkomen dat het een schadelijke invloed kan uitoefenen. Het lichaam beschikt over natuurlijke mechanismen om zich te beschermen. Deze mechanismen zijn echter beperkt en werken alleen wanneer de hoeveelheid zware metalen die opgenomen worden in ons lichaam niet groter zijn dan de hoeveelheden die worden uitgescheiden. Dit is vandaag de dag niet meer het geval bij lood. Om die reden raden gespecialiseerde artsen, zoals Dr. Garry Gordon ons aan "elke dag oraal chelaatvormers in te nemen, en dat vanaf het prille begin van ons bestaan, oftewel: vanaf het moment dat we in staat zijn een voedingssupplement door te slikken".(3)

Chelaatvormers zijn moleculen die een voorkeur hebben voor zware metalen. Eenmaal in ons lichaam hechten chelaatvormers zich aan metaaldeeltjes die ze in de bloedbaan tegenkomen en voeren deze deeltjes via de urine en ontlasting af uit ons lichaam.

Voor het verwijderen van lood wordt meestal gebruik gemaakt van het zuur ethyleendiaminetetra-azijnzuur, oftewel EDTA.

EDTA: een laserstraal die lood vernietigt

Ethyleendiaminetetra-azijnzuur (EDTA) kan het lichaam verlossen van lood door zich aan deze stoffen te binden middels chelatie, en ze via de natuurlijke weg uit het lichaam te laten verdwijnen.

Veel klachten die ontstaan door lood, maar die door artsen door de niet-specifieke aard van de klachten vaak toegeschreven worden aan andere factoren, kunnen verdwijnen als gevolg van de chelatie. Denk bijvoorbeeld aan:

• Misselijkheid, overgeven, diarree/verstopping, hoofdpijn, gebrek aan eetlust, gewichtsverlies;
• Buikpijn (ook wel 'loodkoliek' genoemd);
• Neurologische problemen, waaronder de aftakeling van cognitieve vermogens (concentratieproblemen, geheugenstoornissen), vermoeidheid, lethargisch gedrag of juist hyperactiviteit;
• Geïrriteerdheid; Deze klacht werd voor het eerst opgemerkt bij kinderen van families die in regio's woonden waar sprake was van blootstelling aan lood. Sommige onderzoekers zijn echter van mening dat deze klacht bij volwassenen onderschat wordt.
• Slapeloosheid;
• Achterstand bij de mentale ontwikkeling van het kind met onomkeerbare gevolgen indien de vergiftiging plaatsvond bij de embryo, de foetus of het jonge kind;
• Psychomotorische klachten: lood tast het centrale en perifere zenuwstelsel aan, een verschijnsel dat in eerste instantie pijnloos verloopt. Een van de eerste tekenen van de aantasting van het perifere zenuwstelsel (chronische neuropathie) is spierzwakte in de strekspieren van de hand. Dit verschijnsel doet zich enkele weken na de blootstelling voor. Duurt de blootstelling aan lood langer, dan ontstaan er pijn in de gewrichten en mogelijk verlamming van de ledematen;
• Bloedarmoede;
• Functiestoornissen van de nieren;
• Hoge bloeddruk;
• Onvruchtbaarheid bij de man (door vergiftiging en/of verstoring endocriene stelsel);
• Gehoorverlies;
• Hyperurikemie (opeenhoping van urinezuur als gevolg van een te lage afvoer via de urine);
• Kanker (veroorzaakt door sommige chemische vormen van lood).

We overdrijven dan ook niet als we zeggen dat een regelmatige chelatie met EDTA misschien wel duizenden mensen per jaar het leven kan redden, met name van die mensen die leven in grote steden of in gebieden met veel industrie.

Hoe werkt EDTA?

EDTA (ethyleendiaminetetra-azijnzuur) is een aminozuur dat in 1935 in Duitsland werd geproduceerd en waarop voor het eerst in 1945 in Amerika patent werd aangevraagd.

EDTA is eenvoudig door het lichaam op te nemen, omdat het hier gaat om een aminozuur (aminozuren zijn a.h.w. basisbouwstenen waaruit lichaamseiwitten worden opgebouwd voor bijvoorbeeld huid, botten en andere weefsels). Zodra EDTA zich echter verbindt met loodatoom, dan ziet het lichaam het als een lichaamsvreemde stof (om precies te zijn, als ion, oftewel een atoom dat niet het normale aantal elektronen bevat). Het lichaam verwijdert het volledige deeltje, dus het looddeeltje dat omhuld is door EDTA.

Het lood en de EDTA worden via de nieren uitgescheiden. Met de dagelijkse inname van 1000 tot 2000 mg EDTA voorkomt u dus dat uw lichaam als het ware een 'loodspons' wordt. Een bijkomend wonder, waarvan moeder natuur de geheimen nog niet heeft prijsgegeven, is dat deze behandeling eveneens een indrukwekkende bescherming biedt tegen..... hartaandoeningen.

Bijzonder effectief tegen hartaandoeningen

Recente klinische testen hebben systematisch aangetoond dat chelatie opmerkelijke resultaten vertoont als het gaat om het opruimen van verharde calciumelementen in de bloedvaten(atherosclerose). Deze opeenhoping van calcium is een factor die van invloed is op het ontstaan van hartaandoeningen.
In Detroit (Michigan) werd in het ziekenhuis Providence in 1955 een onderzoek uitgevoerd. Men constateerde dat EDTA de 'metastatische calcificaties' oploste die zich op ongewenste plaatsen had vastgezet (metastatische calcium verzamelt zich met name in de gewrichten, het binnenste botweefsel van het oor, etc., en verstoort de reguliere werking van de betreffende weefsels). Met andere woorden: chelatie lijkt een krachtig middel te zijn voor de bestrijding van atherosclerose, artritis, nierstenen en otosclerose (gehoorverlies als gevolg van verkalking van het bot in het middenoor).
De verharding van de bloedvaten blijft niet beperkt tot een bepaald gebied in ons lichaam. Wanneer de kransslagaderen verstopt zijn met atheromateuze plaques, dan kunt u er zeker van zijn dat de bloedvaten in de hersenen, nieren, longen, geslachtsorganen en andere vitale organen in ons lichaam zich in dezelfde staat bevinden.
Dankzij de regelmatige inname van EDTA is het echter mogelijk om de vorming van atheromateuze plaques te voorkomen of te verminderen.
Middels chelatie kan deze atheromateuze plaque worden verwijderd (of kan de vorming ervan worden voorkomen). Hierdoor wordt de algehele doorbloeding van het vaatstelsel verbeterd. Naast het gunstige effect van EDTA op lood, verwijdert het eveneens opeenhopingen van calcium, en niet alleen in de slagaderen. Omdat deze opeenhopingen van calcium zorgen voor een overmatige productie van vrije radicalen, werkt EDTA eveneens als krachtige bestrijder van deze vrije radicalen. Het beschermt de celmembranen, het DNA, de enzymsystemen en de lipoproteïnes tegen de vernietigende effecten van deze gevaarlijke moleculen.
Een chelator kan intraveneus worden toegediend, maar kan ook in de vorm van voedingssupplementen oraal worden ingenomen. De orale inname wordt gelijkgesteld aan een intraveneuze behandeling van 2 tot 3 uur. Voor het elimineren van blokkades in de slagaderen, worden meestal 20 tot 40 intraveneuze behandelingen voorgeschreven.
EDTA is het product dat oraal kan worden ingenomen in de vorm van een capsule (zie hieronder). Men neemt 4 tot 6 capsules per dag.

---

Referenties :
(1) Kuzirian, A.M., F.M. Child, H.T. Epstein (1996), Lead affects learning by Hermissenda crassicornis. Biological Bulletin 191:260-261
(2) Lionel and Diane Needleman (1985), "Lead Poisoning and the Decline of the Roman Aristocracy" ; Classical Views, 4(1), 63-94; zie ook: Walter Scheidel (1999) , "Emperors, Aristocrats, and the Grim Reaper: Towards a Demographic Profile of the Roman Elite" ; The Classical Quarterly, 49(1), 254-28; en Roman Aqueducts & Water Supply (2002) van A. Trevor Hodge.
(3) Dr. Gordon heeft verschillende werken geschreven en is een autoriteit op het gebied van chelatie. Hij behandelt duizenden patiënten per jaar met EDTA.